Eenzaam

Hierbij denk ik soms aan de woorden van koningin Wilhelmina vanuit Radio Oranje. Dit heb ik van horen zeggen want zelf ben ik van na de Tweede Wereldoorlog. Zij heeft er zelfs een boek overgeschreven met de titel “Eenzaam maar niet alleen”. Na het schrijven van dit oeuvre, stapte zij op haar fiets, zo gaat de mare.

Ook hoor ik dit woord pakweg de laatste twee maanden regelmatig. Dat slaat dan op oudere mensen in een verzorgingshuis die geen bezoek ontvangen mogen. Wat schrijven betreft, is hier het middel vaak erger dan de kwaal.

Eenzaam heeft nu ook betrekking op het rijden, het fietsen met de racefiets. Regelmatig rijdt schrijver met een maat van de Toerclub die de Elfstedentocht twee keer geschaatst heeft. Wij zijn dus niet eenzaam, maar als mijn maat een week of wat in een andere provincie verblijft, ben ik eenzaam onderweg: De eenzame fietser, van Boudewijn de Groot, wie kent het niet ?

Kom dan regelmatig rijders en rijdsters van onze Toerclub tegen al dan niet gestoken in de fraaie clubkleuren. Of schrijver nu alleen is of samen met z’n maat, eenzaam voelt hij zich zeker niet en zelfs niet alleen. Drommen rijders kom je tegen, zeker op zondag, die soms met gevaar voor eigen of andermans’ leven zich over ’s-Heerenwegen begeven. En die andermans wil nog wel ‘ns reageren op onze site middels een mail naar de secretaris. Het gaat dan veelal over groepjes van drie of meer. Aangezien degenen die reageren vaak mensen zijn die zelden of nooit op de fiets zitten en zelfs bij een rustig tegemoet komend paard van hun rijwiel afstappen, ben er getuige van geweest, kan men zich wel indenken hoe er op soms te enthousiast rijdende toerrijders gereageerd wordt.

Heb begrepen dat een aantal van de onzen niet gaarne alleen rijdt. Men voelt zich kennelijk dan al vaak eenzaam ofschoon zij niet alleen zijn. Uiteraard is het samen rijden wel zo plezieriger, je hebt aanspraak, overlegt met elkaar waarheen rijden we en kan zo nu en dan uit de wind zitten. Het nadeel van deze macaroni tijd, wil dat andere woord niet meer horen, is dat men nergens van een kop koffie kan geniet; da’s pas ongezellig !

De één heeft er totaal geen moeite mee, de ander vindt het helemaal niets, het solo rijden. Hoe het ook zij, al rijd je solo, je bent niet eenzaam en zeker niet alleen op de weg. Ofschoon wij al diverse keren gemerkt hebben dat de meesten van onze brave boeren, burgers en buitenlui geen idee hebben hoe de meest simpele verkeersregels in elkaar steken. En zeker niet bij het richting aangeven. Tot de volgende keer en voel je noch eenzaam noch alleen.

Harrie Meesters